Het bestrijden van fraude is duur. De directe opbrengsten wegen meestal niet op tegen de kosten. Met het bestrijden ervan maakt een uitvoerder van sociale wetten zich meestal niet populair. Toch is fraudebestrijding een van de pijlers van de verzorgingsstaat.

Uitkeringsfraude, fraude door belanghebbenden en het omzeilen van regels door uitvoerders (al dan niet voor eigen gewin) ondermijnen het draagvlak van sociale zekerheidswetten, zowel financieel als moreel. Het publiekelijk veroordelen van deze praktijken en het geven van het goede voorbeeld zijn eerste stappen op de goede weg.

Meer over fraude en het belang van fraudebestrijding zie onder andere:

Het medisch beroepsgeheim mag worden gebroken om uitkeringsfraude te bestrijden

Fraudebestrijding via operatie Walvis duur en ingewikkeld

Guardian onderzoek naar belastingfraude 2009

Fraude met het persoonsgebonden budget (pgb)

Aanpak Thuiszorgfraude

Verenigingen van toezichthouders

D. Rigter, 'Het effect van de invoering van de Ongevallenwet 1901 op de gezondheidszorg', in: K.P. Companje (red.), Tussen volksverzekering en vrije markt. Verzekering van zorg op het snijvlak van sociale verzekering en gezondheidszorg 1880-2006, (Amsterdam 2008), (English summary)

D. Rigter, ‘Eene dringende noodzakelijkheid’. Geschiedenis van de Vereniging Hulp voor Onbehuis-den 1904-1945

D. Rigter, In het spoor van Jonker. Geschiedenis van de Vereniging Hulp voor Onbehuisden 1945-1974

M.H.D. van Leeuwen, 'Collective Agreements, Unions and Welfare in the Netherlands, 1910-1960', in: A. Knotter et al. (eds.), Labour, Social Policy and the Welfare State, (1997 Amsterdam), pp. 73-82

P. Thoenes, De elite in de verzorgingsstaat

D. Rigter, 2008, 2009

Zie ook: geschiedenis van de verzorgingsstaat

Deze pagina is een initiatief van historisch onderzoeksbureau Ecade.